هدف تحقیق حاضر مقایسه خودسرکوب گری عاطفی در زنان مورد خشونت و عادی شهر تهران است.پژوهش حاضر از نظر هدف جزء پژوهش های توصیفی علی – مقایسه ای می باشد که با استفاده از پرسشنامه سرکوب عاطفی وینبرگر 84 سؤالیاجرا شده است.گروه نمونه با روش غیرتصادفی و در دسترس شامل 40 نفر از زنان عادی و مورد خشونت از جامعه آماری زنان شهر تهران است که در سال 1401به کلینیک های مشاوره ای و روانشناسی مراجعه کردند. به منظور تجزیه و تحلیل در سطح توصیفی از شاخص های مرکزی و جدول فراوانی و درصد برای متغیرهای جمعیت شناختی و جهت تعیین نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف تک نمونه ای و در سطح استنباطی از واریانس چندمتغیره (مانووآ) استفاده شد. یافته ها نشان داد گروه خودسرکوب گری عاطفی در زنان عادی میانگین بالاتری دارند. نتایج نشان داد که تفاوت بین دو گروه زنان عادی و مورد خشونت شهر تهران در مؤلفه‌های پریشانی، خویشتن داری و تدافعی بودن تأیید می‌گردد.

خود سرکوب گری زنان مورد خشونت زنان عادی