دوره 5، شماره 17، زمستان 1402، صفحات 29 - 45

نویسندگان : سمیه رحیمی امیر هنده* ¹ ، فریبرز درتاج ² ، سعیده زمردی ³

چکیده :
هدف از انجام این تحقیق اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر ابراز گری هیجانی بر انعطاف پذیری شناختی، اضطراب اجتماعی و تنیدگی روانشناختی مادران دارای فرزند اتیسم بود. روش تحقیق نیمه آزمایشی، به صورت پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعة آماری این تحقیق شامل کلیة مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال اوتیسم مراجعه کننده به مرکز اختلال طیف اتیسم فریحا در منطقه ۱۸ که تعداد آن ها برابر با 170 نفر و حجم نمونه از 30 مادری که حداقل یکی از فرزندان آن ها مبتلابه اختلال اوتیسم بود، به صورت در دسترس انتخاب گردید. ابزارگردآوری داده ها شامل پرسشنامة انعطاف پذیری شناختی (CFI)، اختلال اضطراب اجتماعی کانور (SPI) و شرح و خلاصة محتواي جلسات درمانی مبتنی بر ابراز گری هیجانی بود که شامل 10جلسه درمان مبتنی بر ابراز گری هیجانی براي گروه آزمايش بود و گروه شاهد مداخله¬اي دريافت نكرد. جلسات به صورت دو ساعتي و هفته اي يك بار تشكيل شد. روند مداخله اجرا شود. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، به دو روش توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزار SPSS26 انجام شد. نتایج نشان داد که آموزش درمان مبتنی بر ابرازگری هیجانی بر انعطاف پذیری شناختی، اضطراب اجتماعی و تنیدگی روانشناختی مادران دارای فرزند اتیسم اثربخش است. با توجه به شدت اثر، آموزش درمان مبتنی بر ابرازگری هیجانی بر انعطاف پذیری شناختی تاثیر بیشتری نسبت به اضطراب اجتماعی و تنیدگی روانشناختی مادران دارای فرزند اتیسم دارد.

کلمات کلیدی :
ابراز گری هیجانی، انعطاف پذیری شناختی، اضطراب اجتماعی، تنیدگی روانشناختی