هدف: پژوهش حاضر به منظور مطالعه رابطه دین و معنویت با رضایتمندی زناشویی صورت پذیرفت. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی و از لحاظ هدف کاربردی است. مواد و روش: جامعه آماری مطالعه حاضر زنان خانه دار ناحیه نظر 6مشهد بود که به شیوه در دسترس انتخاب می شوند. با در نظر گرفتن متغیرها، حجم نمونه120نفردر نظر گرفته شده است.گردآوری داده ها برای سنجش امید به زندگی از پرسشنامه اشنایدر (1991)، برای سنجش دین و معنویت از پرسشنامه فتزر(1999) و برای سنجش سبک زندگی از پرسشنامه میلر و اسمیت و برای سنجش رضایتمندی زناشویی از پرسشنامه اولسون (1998) صورت پذیرفت. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد مقدار ضریب تعییر برابر با355/0می باشد، این بدان معناست دین و معنویت 35.5درصد از واریانس متغیررضایتمندی زناشویی را پیش بینی و تبیین می کند. همچنین ضریب تعیین رابطه بین دین و معنویت و رضایتمندی زناشویی در حدود324/0بود با ضریب اطمینان99% که این بدان معناست که دین و معنویت4/32درصد از واریانس متغیررضایتمندی زناشویی را پیش بینی و تبیین می کند. نتیجه گیری: نتایج بیانگر این است که بین دین و معنویت و رضایتمندی زناشویی در بین زنان خانه دار ناحیه6 مشهد رابطه وجود دارد. در صورتی که دین و معنویت زنان خانه دار افزایش یابد، باعث شده سبک زندگی مناسب خود را پیدا کرده، رضایتمندی زناشویی را به دنبال خواهد داشت.

دین معنویت زنان رضایتمندی زناشویی.