در عصر اطلاعات و دانش محور، مدیریت دانش یکی از ویژگی های بارز برای سازمان ها محسوب می شود . مدیریت این منبع کمیاب باعث افزایش عملکرد کسب و کار و موفقیت سازمان در زمان فعلی و آینده می شود . مدیریت این منبع ناملموس بقاء سازمانی را در محیط در حال تغییر بدنبال دارد .مقاله حاضر با استفاده از روش کتابخانه اي و بررسي منابع مدون و نظرات صاحبنظران در حوزه مديريت دانش، و با هدف بررسي مديريت دانش در آموزش عالي به رشته تحرير در آمده است. يافته ها حاکي از آن است که در عرصه آموزش عالی، مدیریت دانش به عنوان شیوه ای شناخته شده است که نوآوری و ابتکار سازمانی را افزایش می دهد. مهم ترین نقشی که می توان به مدیریت دانش در آموزش عالي نسبت داد این است که آموزش عالي مديريت دانش را به عنوان یک مدیریت تحول و عامل موفقیت در محیط متغیر در نظر مي گيرد. تبادل دانش بطور مستمر در محیط داخلی و خارجی در آموزش عالي، باعث افزایش دانش کارکنان،استفاده بهینه از تکنولوژی و تغییر رویکرد فرهنگ سازمانی به سمت سازمان های یادگیرنده می شود و نهایتا منجر به اثربخشی و کارآیی می گردد.

دانش مديريت دانش پيامد مديريت دانش