هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امید به زندگی و تاب‌آوری مادران کودکان کم‌توان ذهنی است. روش تحقیق حاضر از نوع شبه‌آزمایشی است که در آن از طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه پژوهش حاضر مادران دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی شهرستان بستان¬آباد هستند که فرزندان آنها در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در مقطع ابتدایی مشغول به تحصیل بودند. به‌منظور انتخاب نمونه از بین تمامی مادران این دانش‌‏آموزان تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای‌دهی شدند. سپس هر دو گروه پرسشنامه تاب‌‏آوری و امید به زندگی را تکمیل کردند و بعد از آن گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه‌‏ای بر اساس پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد مورد مداخله قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله و آموزشی دریافت نکرد و در نهایت پرسشنامه‌های پس‌‏آزمون توسط هر دو گروه تکمیل شد و داده‌‏های پس از جمع‌‏آوری با استفاده از تحلیل کوواریانس (ANCOVA) تحلیل گردید. یافته ها نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری و امید به زندگی مادران تاثیر معناداری داشت (05< P). بنابراین می توان نتیجه گرفت با توجه به اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری و امید به زندگی مادران، می توان از نتایج این پژوهش در مدارس استثنایی و مراکز مشاوره استفاده کرد.

امید به زندگی تاب‌‏آوری درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد